Hayat bazen engel olur yakınındakileri görmene. Takar sana bir at gözlüğü, bu yoldan devam edeceksin der;istesen de ayrılamazsın o rotadan. İstesen de cılız bir istek olur o, çünkü sen de inanmazsın kendine. Yerleştirmişsin kafana bir düşünceyi, tabulaştırıp durursun onu. Yer de yer kafanı... Bir çözüm bulamazsın. Gece yatmadan önce aklına gelir, uykularını kaçırır. Uyusan da huzurlu bir uyku uyuyamazsın. Hani diyorlar ya geceleri dopamin salgılıyormuş vücut, aynen öyle sabah mutlu uyanırsın. Bugün farklı bir gün olacak benim için dersin kafama koydum. Ama olmayacak işte geçmişte de yapamadın bunu gelecekte de yapamayacaksın. Sen böyle yaşamaya mahkumsun. Bu yol çizilmiş sana o yolda gitmek zorunda bırakılmışsın. İstesen de geri dönemezsin. Böyle akar gider hayat. Geçmişi düşünerek, anı yaşamayarak, geleceği görmeyerek veya görsen de önemsemeyerek. 

Hayal dediğimiz şey var ya hep bizi peşinden sürükleyen, insanın onun peşinden başka hiçbir şeyi önemsemeyerek koşması kadar saçma bir şey yok işte!